زبان نشانهگذاری CSS در حقیقت زبانی برای توصیف نحوهی نمایش صفحات وبسایت است. اگر یک وبسایت را مانند یک ساختمان در نظر بگیریم HTML اسکلتبندی و ساختار کلی سایت محسوب شده و CSS نمای ساختمان، رنگها، کاغذ دیواریها و تمام بخشهای مربوط به دکوراسیون و زیباسازی ساختمان را شامل میشود. زبانهایی مانند ASP و PHP
را نیز میتوان مانند قفلها، گاو صندوقها، سیستم اطفاء حریق و تمامی امور مربوط به هوشمند سازی ساختمان تشبیه کرد.
تنوع و امکانات فوقالعاده در کنار انعطافپذیری بی نهایت دلچسب CSS، این زبان را جزئی جدایی ناپذیر از وبسایتها ساخته است، همچنین به روز رسانیها و ویژگیهای جذاب روز افزون این زبان طراحان را شیفته خود کرده، امکان افزودن افکتهای فوقالعاده جذاب در ورژن 3 این زبان (CSS-3) بدون افزودن صدها خط کد جاوا اسکریپت رویای طراحان را برای ساخت صفحاتی زیبا و سبک را به حقیقت پیوند داده است.
امکانات جذابی چون انیمیشن، گرادیانت، چند پس زمینه همزمان، قرارگیری بخشهای مختلف در کنار هم، واکنشگرا بودن صفحات در رزولوشنهای مختلف و انعطاف پذیری در فلکسها (Flex) چیزی است که تمامی نیازهای یک طراح فوق حرفهای را نیز برآورده میکند.
هیچ کدام از این پیش پردازندهها همانطور که از اسمشان پیداست جایگزینی برای CSS نیستند و تنها برنامهنویسی با سی اس اس را برای طراحان راحتتر میکنند. یعنی از هر کدام از این پیش پردازندهها استفاده کنید فرقی به حال کاربری که قرار است با سایت طراحی شده توسط شما کار کند نمیکند و این یک روش برای راحتی و اصولی بودن کدهای خودتان است.
با بزرگتر شدن حیطه استفاده از HTML، کمبودهایی در این زبان احساس می شد که ناشی از قدیمی بودن تکنولوژی مورد استفاده در HTML بود.
عمومی شدن هر چیزی بیشتر از هر چیز دیگری می تواند منجر به فاش شدن نقص ها و کاستی های آن شود. در مورد HTML هم چنین چیزی صدق می کرد و کاستی هایی در آن مشاهده می شد.
در سال 1994 کنسرسیوم شبکه جهانی وب، جلسه ای را تشکیل داد که طی آن مقرر شد تا نهادی برای بررسی این کاستی ها دست به کار شود و سیستم واحدی را برای رفع کاستی های فعلی و آتی در زبان HTML به وجود آورد.
این زبان، همان زبانی است که هم اکنون به عنوان Css مورد استفاده قرار می گیرد. در سال 1997، این نهاد جلسه دیگری تشکیل می دهد و نسخه دومی از این زبان با عنوان CSS2 به تصویب رسید.
سی اس اس ها از نظر استفاده و پیاده سازی می توانند به سه روش نوشته شوند: CSS های داخلی، CSS های خارجی و CSS های درونی. هرچند مبانی آن ها برای نوشتن تقریبا ثابت و یکسان است اما آن ها به گونه های متفاوتی می توانند نوشته شوند و هرکدام مزایای و معایب مخصوص به خود را دارند.
CSS های داخلی، استایل هایی هستند که داخل خود صفحات وب (و نه در فایلی جداگانه) در میان کدهای HTML نوشته می شوند.
استفاده از استایل ها داخل خود صفحات وب، باعث خواهد شد که صفحات اینترنتی نیازی به هیچ فایل جانبی برای نمایش صحیح، نداشته باشند.
استایل هایی هستند که در فایل جداگانه ذخیره و نگهداری می شوند. این روش می تواند بهترین، بهینه ترین و مناسب ترین روش برای نوشتن استایل های صفحات وب باشد. فایل ها با پسوند css ذخیره سازی می شوند و در صفحات وب، بارگذاری خواهند. استفاده از این روش باعث بهبود زمان بارگذاری صفحات اینترنتی خواهد شد.
این نوع از CSS ها داخل تگ های HTML نوشته می شوند و تنها مختص به همان تگ هستند. هر تگ می تواند به صورت انحصاری یا توسط سی اس اس های درونی، آرایش شود. در نتیجه استفاده از آن ها برای کل سایت یا کل یک صفحه وب، روشی با سرعت پایین است به طوریکه نوشتن هر استایل جداگانه برای هر تگ، زمان زیادی را خواهد برد.
اما از آن ها می توان در کنار دو نوع دیگر از سی اس اس و به تعداد محدود به خوبی استفاده کرد. استفاده از آن ها برای زمان هایی که طراح وب می خواهد به سرعت خروجی تغییرات خود را مشاهده کند و یا در مواقعی که طراح به فایل اصلی سی اس اس های خارجی دسترسی ندارد، کمک بزرگی خواهد بود.